10 jaar later: Nina Brink nog steeds ongestraft

 
 De rechtsgang in Nederland is helaas nogal traag, maar – na 10 jaar-  heeft de Hoge Raad eindelijk op 27 november einduitspraak gewezen in de civiele procedure tegen World Online en bestuursvoorzitter Nina Brink. Link:http://www.rechtspraak.nl/Actualiteiten/Misleiding+bij+beursgang+World+Online.htm.

De uitspraak toont overigens aan dat al in de late jaren ’90 de handelwijze van grote banken als ABN AMRO en Goldman Sachs al behoorlijk riskant en buitensporig was. Met de uitspraak van de Hoge Raad staat nu vast dat World Online, ABN AMRO en Goldman Sachs op de volgende punten onrechtmatig hebben gehandeld (zie link):

• doordat in het prospectus misleidende informatie was opgenomen omtrent de loopbaan  van de bestuursvoorzitter en de verwerving van Telitel als dochtermaatschappij;
• doordat in het prospectus ten onrechte niet was vermeld dat de verkoop (bijna drie maanden voor de beursgang) door de bestuursvoorzitter van de aandelen in World Online die zij bezat via haar vennootschap Kalexer, had plaatsgevonden voor een koopprijs van $ 6,04 per aandeel;
• doordat de bestuursvoorzitter door haar uitlatingen in de pers vlak voor de beursgang een onjuiste indruk bij het publiek heeft gewekt over haar aandelenbezit in World Online. Voorts hebben World Online, ABN AMRO en Goldman Sachs nagelaten dit onjuiste beeld te corrigeren;
• doordat World Online in de periode vlak voor en na de beursgang een tiental persberichten over allianties met belangrijke bedrijven heeft uitgebracht, terwijl van deze aangekondigde allianties er vrijwel geen was die enige werkelijke substantie had; ABN AMRO en Goldman Sachs zijn daarbij tekortgeschoten in hun verplichting als lead managers om World Online zodanig te begeleiden en te instrueren dat deze niet een te rooskleurig beeld van haar onderneming schept.
• Ten slotte staat vast dat ABN AMRO onrechtmatig heeft gehandeld doordat zij op 17 maart 2000 een misleidende, ruim boven de vastgestelde uitgifteprijs liggende, openingskoers van € 50,20 heeft bewerkstelligd (Bron: www.rechtspraak.nl).

Een decennium later: uitblijven van consequenties voor Nina Brink

Bijna 10 jaar na het World-Online debakel, geniet ‘powerwoman’ Nina Brink nog steeds van haar fortuin van meer dan 225 miljoen euro. Wel schuwt zij tegenwoordig kennelijk de pers. Er is, voor zover de schrijver dezes bekend, nooit enig strafrechtelijk onderzoek gestart naar de handel en wandel van Nina Brink bij de beursgang van World Online. Het hier besproken arrest van de Hoge Raad betreft enkel de civiele procedure tegen Nina Brink.  Dit is nogal verbazingwekkend, daar de dramatische beursgang van World Online in feite het eerste signaal was van een hype-markt waarin het kunstmatig verhogen van ‘shareholder value’  centraal stond. De Hoge Raad heeft onomwonden geoordeeld dat World Online valse persberichten heeft uitgebracht om daarmee een misleidend beeld te schetsen van de waarde van de onderneming.  Het wordt tijd dat het Openbaar Ministerie ook eens de grote vissen gaat aanpakken. Nu bestaat er in het Nederlandse recht geen plicht voor het OM om tot vervolging over te gaan, op basis van het zogeheten ‘opportuniteitsbeginsel’. Het OM heeft dus een zekere beleidsvrijheid. De mate van invloed van een persoon, of diens vermogen, mag echter geen invloed hebben op de beslissing van het Openbaar Ministerie om al dan niet tot vervolging over te gaan. Hoewel mijn invloed als gewone burger miniem is help ik graag door – als relatieve leek op strafrechtelijk gebied- een paar artikelen door het Wetboek van Strafrecht mee te geven. Laten we hopen dat de het OM hierdoor inspiratie opdoet:

Artikel 328bis (oneerlijke mededinging)

Hij die, om het handels- of bedrijfsdebiet van zichzelf of van een ander te vestigen, te behouden of uit te breiden, enige bedrieglijke handeling pleegt tot misleiding van het publiek of van een bepaald persoon, wordt, indien daaruit enig nadeel voor concurrenten van hem of van die ander kan ontstaan, als schuldig aan oneerlijke mededinging, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar of geldboete van de vijfde categorie.

Artikel 326 (oplichting)

Hij die, met het oogmerk om zich of een ander wederrechtelijk te bevoordelen, hetzij door het aannemen van een valse naam of van een valse hoedanigheid, hetzij door listige kunstgrepen, hetzij door een samenweefsel van verdichtsels, iemand beweegt tot de afgifte van enig goed, tot het ter beschikking stellen van gegevens met geldswaarde in het handelsverkeer, tot het aangaan van een schuld of tot het teniet doen van een inschuld, wordt, als schuldig aan oplichting, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste 4 jaren of geldboete van de vijfde categorie.

Artikel 225 (valsheid in geschrifte)

Hij die een geschrift dat bestemd is om tot bewijs van enig feit te dienen, valselijk opmaakt of vervalst, met het oogmerk om het als echt en onvervalst te gebruiken of door anderen te doen gebruiken, wordt als schuldig aan valsheid in geschrift gestraft, met gevangenisstraf van ten hoogste zes jaren of geldboete van de vijfde categorie.

Artikel 447c (valse verstrekking gegevens)

Hij die, anders dan door valsheid in geschrift, aan degene door wie of door wiens tussenkomst enige verstrekking of tegemoetkoming wordt verleend, gegevens verstrekt die naar hij weet of redelijkerwijze moet vermoeden niet met de waarheid in overeenstemming zijn, wordt, indien deze gegevens van belang zijn voor de vaststelling van zijn of eens anders recht op die verstrekking of tegemoetkoming dan wel voor de hoogte of de duur van een dergelijke verstrekking of tegemoetkoming, gestraft met hechtenis van ten hoogste zes maanden of geldboete van de derde categorie.

 

Het democratisch tekort van de Eerste Kamer

 

Toch niet alweer die discussie over de afschaffing van de Eerste Kamer? Geen zorgen, het is niet de bedoeling van het Palamedes Instituut om weer eens dat oude paard van stal te halen. Wel ben ik van mening dat de wijze waarop nu is vormgegeven aan dit instituut nodig verandering behoeft. Immers, de 75 leden van de Eerste Kamer worden, zoals bekend, gekozen door de leden van de Provinciale Staten. De Provinciale Staten-leden worden op hun beurt wel gekozen. Het betreft een ingewikkeld, zogeheten ’getrapt’ kies-systeem, waar niemand behalve de leden van de Provinciale Staten zelf en doorgezeten bestuurders eigenlijk iets van begrijpt of wil begrijpen. En wat doen de Provinciale Staten nou allemaal? Hebben we in Nederland anno 2009 echt nog drie bestuurslagen nodig met elkaar overlappende bevoegdheden en budgetten? Is het systeem van Thorbecke uit 1848, toen men nog vanuit de provincie met de diligence naar Den Haag, nog wenselijk anno 2009, nu iedere burger kennelijk internet moet hebben en de overheid inmiddels bijna alle aspecten van het persoonlijke leven beheerst?

Ik stel daarom voor om een discussie te voeren over de wijze waarop de leden van de Eerste Kamer worden verkozen. In onze visie zou de invoering van een districtenstelsel voor deze verkiezingen een oplossing bieden. Dan kiezen de burgers hun ‘eigen’ lokale vertegenwoordiger in de Eerste Kamer. De Eerste Kamerleden zullen dan, naar Amerikaans voorbeeld, echt betrokken zijn bij hun achterban en zo zorgen een echte democratische inbreng bij wetgeving. Het voorstel van het Palamedes Instituut om een distictenstelsel in te voeren blijft overigens beperkt tot de Eerste Kamer. De Tweede Kamer kan blijven functioneren zoals voorheen. Naar onze verwachting zal de kwaliteit van wetgeving daardoor alleen maar toenemen. Wat vind jij, is dit voorstel wenselijk en/of haalbaar? Discussieer mee!

 

Vanaf 1 december 2009 EU-burgerinitiatief mogelijk

De doelstellingen van Palamedes Instituut zijn het vergroten van het democratisch gehalte en de transparantie van de Europese instellingen. De Europese Grondwet is een feit en treedt op 1 december 2009 in werking. Hoewel onze organisatie kritisch staat tegenover de nieuwe Europese Grondwet, juist omdat deze in feit geen echte Grondwet is, maar een verdrag tussen staten, zijn er -in ieder geval op papier – zeker ook goede kanten aan deze Grondwet. Ons Instituut heeft zich verheugd op het feit dat er in ieder geval een artikel is opgenomen over de ‘participerende democratie’ (artikel I-47). De eerste drie leden van dit artikel klinken, zoals de meeste Europese verdragsteksten vertrouwd wollig en pedant, maar gelukking geeft het vierde lid de burgers van Europa een concreet handvat om zelf ook invloed te kunnen uitoefenen op de ontwikkelingen in Europa, het zogenaamde ‘burgerinitiatief’. De strekking van dit artikel (lid 4) is dat 1 miljoen burgers uit verschillende landen tezamen een wetsvoorstel kunnen formuleren bij de Europese Commissie, die dan niet anders kan dan dit voorstel van die ‘lastige burgers’ serieus te overwegen. 

Hieronder heb ik het bewuste artikel, dat ik heb overgenomen uit www.europesegrondwet.nl, weergegeven, alsmede de toelichting van de Nederlandse regering hierop. Daardoor is dit stukje blog helaas nogal lang geworden, maar dat komt door de ambtelijke volzinnen van onze regering, niet door mij:

Artikel I-47: Het beginsel van de participerende democratie

1.	De instellingen bieden de burgers en de representatieve organisaties langs passende wegen de mogelijkheid hun mening over alle onderdelen van het optreden van de Unie kenbaar te maken en daarover in het openbaar in discussie te treden.
2.	De instellingen voeren een open, transparante en regelmatige dialoog met representatieve organisaties en met het maatschappelijk middenveld.
3.	Ter wille van de samenhang en de transparantie van het optreden van de Unie pleegt de Commissie op ruime schaal overleg met de betrokken partijen.
4.	Wanneer ten minste één miljoen burgers van de Unie, afkomstig uit een significant aantal lidstaten, van oordeel zijn dat inzake een aangelegenheid een rechtshandeling van de Unie nodig is ter uitvoering van de Grondwet, kunnen zij het initiatief nemen de Commissie te verzoeken binnen het kader van de haar toegedeelde bevoegdheden een passend voorstel daartoe in te dienen. De procedures en voorwaarden voor de indiening van een dergelijk burgerinitiatief, met inbegrip van het minimumaantal lidstaten waaruit de burgers die het verzoek indienen, afkomstig dienen te zijn, worden bij Europese wet vastgesteld.

 Toelichting van de Nederlandse regering:

Naast het beginsel van de representatieve democratie is in Titel VI ook plaats ingeruimd voor het beginsel van de participerende democratie. Uitgangspunt is dat de instellingen van de Unie de burgers en de representatieve organisaties de nodige middelen ten dienste stellen om hun mening over alle gebieden van het optreden van de Unie kenbaar te kunnen maken en daarover in het openbaar in discussie te kunnen treden. Daarbij kan worden gedacht aan diverse fora, het gebruik van moderne communicatiemiddelen als internet en andere soortgelijke voorzieningen die de instellingen bieden.

De regering hecht bijzonder belang aan het tweede lid, waarin is bepaald dat de instellingen van de Unie een open, transparante en regelmatige dialoog voeren met de representatieve organisaties en het maatschappelijk middenveld. Daarmee wordt uitdrukking gegeven aan de breed gevoelde wens burgers en maatschappelijke organisaties nauwer te betrekken bij de ontwikkeling van Europa en de Unie.

Ingevolge het derde lid heeft de Commissie tot bijzondere taak om ter wille van de samenhang en de transparantie van het optreden van de Unie op ruime schaal overleg met de betrokken partijen te plegen. Onder representatieve organisaties en betrokken partijen moeten ook de decentrale overheden en hun Europese en nationale koepelorganisaties worden verstaan. Het beginsel van de participerende democratie kan dus een versterking van de rechtstreekse contacten tussen de instellingen van de Unie en de decentrale overheden tot gevolg hebben.

In het vierde lid is als sluitstuk van het beginsel van de participerende democratie het zogenoemde burgerinitiatief neergelegd. De regering is van oordeel dat met het Europees burgerinitiatief een novum in de Europese rechtsorde is gecreëerd dat op passende wijze aansluit bij het doel de kloof tussen Europa en de Europese burgers te dichten.Voor het eerst zullen burgers van de Unie de Commissie kunnen verzoeken binnen het kader van haar bevoegdheden een passend voorstel in te dienen met betrekking tot een aangelegenheid waarvoor een rechtshandeling van de Unie nodig is ter uitvoering van het Grondwettelijk Verdrag.

Voor een dergelijk initiatief geldt een drempel van ten minste één miljoen burgers van de Unie, die afkomstig moeten zijn uit een significant aantal lidstaten. Bij Europese wet zullen de procedures en voorwaarden met betrekking tot het burgerinitiatief worden uitgewerkt. Een daartoe strekkende Europese wet ziet op het bepalen van het minimumaantal lidstaten waaruit de burgers die het verzoek indienen, afkomstig moeten zijn. Daarmee wordt voorkomen dat een sterke lobby in één land zou kunnen leiden tot een Europees volksinitiatief dat geen draagvlak heeft in andere lidstaten en daardoor een Europees karakter mist. m de transparantie en het democratisch gehalte van de EU-instellingen te verhogen.

Bron: www.europesegrondwet.nl

 

Welkom / Welcome / Bienvenidos / Bienvenu

 

 

Thank you for visiting my page, the “PALAMEDES Law & History Blog”. As a lawyer I have been fortunate enough to work on different locations in Europe and in the Caribbean. Besides my interest in law I have always been fascinated by history, which inspired me to create this blog on the crossroads between law and history in the Americas. The blog has a focus on the Late Colonial and Early Independence Era (roughly between 1760 and 1860).

Besides law and history I am an amateur cartoonist, which I do just for fun. That is why some cartoons can be found on this site as well. If you would like to contact me just send me an email: [e-mail].

 

Juridische tips voor werknemers (deel 1)

Hieronder volgen enkele tips voor werknemers gebaseerd op veel voorkomende gevallen in de praktijk. Kijk je arbeidsovereenkomst eens na om te zien of het volgende er wel (of niet) instaat:

1. Proeftijd. De regeling van de proeftijd is wettelijk geregeld, en ter bescherming van de werknemer mag deze naar Nederlands recht niet meer dan 2 maanden betreffen. Na afloop daarvan ben je gewoon in dienst. Een kortere proeftijd mag wel, een langere proeftijd wordt van rechtswege als nietig beschouwd. Dat houdt in, dat de proeftijd automatisch als niet bestaand wordt beschouwd.

2. Opzegtermijn. De wettelijke opzegtermijn voor een werknemer is een maand bij opzegging, en in Nederland tegen het einde van de kalendermaand. Indien een langere opzegtermijn is overeengekomen, dan geldt voor de werkgever automatisch een dubbele opzegtermijn.

3. Vakantiegeld. Al staat er in je arbeidscontract misschien niets over vakantiegeld, toch heb je op grond van de wet recht op vakantiegeld ter hoogte van 8% van je jaarlijkse salaris. Het is een wettelijke aanspraak.  

Deze opsomming is niet volledig en neem altijd contact op met een jurist of advocaat als je de precieze regeling wilt weten. Er kunnen geen rechten aan worden ontleend.

Voor vragen in concrete gevallen, email me gerust op [e-mail]

Saisie ‘conservatoire’ aux Pays-Bas

 

Les Pays-Bas connait des regles tres flexibles dans le domaine du droit d’exécution. En particulier le procedure de l’attachement ‘conservatoire’ est très efficace. Vous pouvez simplement solliciter un permis de saisie à la cour où les biens doivent être saisies ou confisquées. Vous pouvez choisir les biens que vous voulez saisir, comme des comptes bancaires ou l’immobilier. Le permis sera accordée sauf s’il y a des lacunes juridiques.
Une condition importante pour l’attachement est que vous avez deja entame une procedure au moment que vous sollicitez le permis, ou que vous allez entamer un telle procedure dans un période pre-determine, généralement endeans la quizaine apres le permis. Si vous gagnez la procedure, vous pouvez executer votre reclamation sur les biens soumis à l’attachement.
 En vertu de la Convention européenne, des biens situees aux Pays-Bas peuvent également être saisis si une procédure est en deja cours en France. Vous devriez alors avoir une copie des mémoires qui doit etre montre au juge aux Pays-Bas. Le tribunal néerlandais accordera généralement l’autorisation (1) s’il est suffisamment convaincu que la procédure en France est en conformite avec les exigences d’une bonne procedure et (2) que cette procedure a pour but de condamner la  partie adversaire de payer de l’argent, quel que soit la nature de la procedure (donc n’importe que ce soit une refere ou une procedure au fond). 
 Si vous avez encore des questions, envoyez-moi librement un email: [e-mail]

Intern versus extern zelfbeschikkingsrecht en het Koninkrijk der Nederlanden (deel 2)

(vervolg van deel 1)

De thans verworven ‘status aparte’ van de Antilliaanse eilanden is eigenlijk een doodgewone vorm van autonomie binnen Koninkrijksverband, vergelijkbaar met autonome regio’s in andere landen zoals Tibet binnen China, of Baskenland binnen Spanje. Nu is er echter een groot verschil tussen de voormelde voorbeelden en de Antillen: veel Basken en Tibetanen willen het liefst echt onafhankelijk worden, maar de staten waarin zij zich bevinden houden dit streven voortdurend tegen. De Nederlands-Caribische eilanden hebben echter keer op keer duidelijk gemaakt dat zij binnen het Koninkrijk der Nederlanden willen blijven, en dan kunnen zij zich niet meer beroepen op het volkenrechtenlijk erkende beginsel van het externe zelfbeschikkingsrecht.  De Afrikaanse landen die in de jaren ’60 en ’70 hun onafhankelijkheid bevochten deden dit met het beroep op extern zelfbeschikkingsrecht. Zij wilden echte zelfstandigheid, en weg met de kolonialen. Er zijn bovendien genoeg kleine landen die echte onafhankelijkheid wilden en verkregen, zoals Oost-Timor en een hele reeks landen in de Stille Oceaan, zoals bijvoorbeeld het mini-staatje Nauru.  

Wat onze Rijksgenoten overzee dus nu – na afstand te hebben gedaan van externe zelfbeschikking – nog rest is het veel zwakkere beroep op intern zelfbeschikkingsrecht, met andere woorden het recht op autonomie binnen het staatsverband van het Koninkrijk. Een een beroep daarop slaagt enkel indien en voorzover er sprake zou zijn van dwarsboming door Nederland van enige wezenlijke participatie in het geheel, bijvoorbeeld als Nederland de Antilliaanse bevolking niet het recht gaf om haar eigen identiteit te handhaven of zij als tweederangsburgers zouden worden behandeld. Daarvan is objectief beschouwd geenszins sprake. Die participatiemogelijkheden hebben de eilanden al sinds de inwerkingtreding van het oude Statuut van 1954 ruimschoots verkregen. Engels en Papiamento zijn beide tot officiele talen verheven op alle eilanden waar die talen worden gesproken. Alle Caribische Nederlanders hebben een Nederlands paspoort en mogen zich overal in Nederland vestigen , en overigens ook in de Europese Unie.

Het is aan het Koninkrijk der Nederlanden als geheel om te bepalen hoe vorm wordt gegeven aan het interne zelfbeschikkingsrecht. Pas als wezenlijke participatie-mogelijkheden zouden ontbreken, is er een argument om Nederland te beschuldigen van oneerlijke of onjuiste praktijken. Daarvan is geenszins sprake.

Wat blijft er dan nog over van de ‘status aparte’ behalve een mooie naam, maar een lege huls? In het beste geval een modernere vorm van samenwerking, waar de gewone mensen op alle eilanden recht op hebben. Helaas praat Den Haag liever met de tot op het bot corrupte politieke elite, die in de nieuw verworven status een vrijbrief zal zien om zichzelf zoveel mogelijk te verrijken ten koste van het welvaren van het geheel. En alles bleef zoals het was. Alleen jammer van die mooie vlag van de Nederlandse Antillen. Spijtig dat die nu verdwijnt. Een rood-blauw kruis op een witte achtergrond. Zee en vrijheid, dat straalt ze uit,nu nog strak en fier wapperend in de passaatwind. Ze is toch meer dan vijftig jaar geworden, en had het verdiend in haar goede jaren meer geliefd te zijn.

Peter Bruns, voormalig advocaat te Aruba en Sint Maarten

Intern versus extern zelfbeschikkingsrecht en het Koninkrijk der Nederlanden (deel 1)

 

De Nederlandse Antillen zullen, naar verwachting, niet meer bestaan in de zeer nabije toekomst. Dit houdt in dat vanaf een tot op heden nog onbekende datum de Caribische delen van het Koninkrijk zullen zijn onderverdeeld in de BES-eilanden (Bonaire, St. Eustatius en Saba) en de aparte Koninkrijksdelen Aruba, Curaçao en Sint Maarten (hierna  voor het gemak ‘AMC-eilanden’ genoemd).  De BES-eilanden zullen een bijzonder openbaar lichaam worden binnen Nederland. Aruba, Sint Maarten en Curaçao zullen ieder een ‘status aparte’ verkrijgen.

Terwijl de Caribische politici zich zullen hebben verheugd op de door hen fel begeerde ‘status aparte’, is tegelijkertijd duidelijk aan het worden dat het met die speciale status wel meevalt. Waar drie van de in totaal vier partijen een bijzondere status hebben, moet de exclusiviteitswaarde immers nogal tegenvallen. Het is alsof je net een dure BMW hebt gekocht, en op het moment dat je die trots wilt tonen aan je buren en opeens blijkt dat zij dezelfde hebben aangeschaft. Het Europese deel van Nederland is de enige van het viertal zonder toekomstige status aparte.  Arm Nederland. Ongewijfeld zullen Caribische politici van de AMC-eilanden, naar bestendig Antilliaans gebruik – nu eens schermend met het slavernijverleden, dan weer met het recht op de ‘status aparte’-  trachten zoveel mogelijk hun eigen eiland te promoten in de nieuwe verhoudingen. Als Nederland zich teveel bemoeit met de gang van zaken, gaat de gele kaart ‘status aparte’ omhoog en worden lintjes geretourneerd.  Zodra Nederland te weinig hulp verleent, wordt de rode kaart ‘slavernij’ erbij gehaald om de godsvrezende Balkenende en zijn rekenmeesters het schik op het lijf te jagen . Geen VOC- of WIC-mentaliteit die daar tegenop kan.

(zie deel 2 voor vervolg)

Le droit civil neerlandais

Le droit civil Nederlandais a beaucoup en commun avec le droit civil français. Le Code civil actuel (NBW; le ‘Nouvel Code Civil’) est largement fondée sur l’ancien code civil néerlandais de 1838. L’ancien code civil a été à son tour, pas plus qu’une libre traduction du Code Napoléon introduit aux Pays Bas pendant la periode des guerres Napoleoniennes. Malgre les similutudes il y a, comme partout, aussi des differences importantes entre les deus systemes.

D’abord, il existe en droit néerlandais, en comparaison avec le droit français, une plus grande liberté pour l’interprétation des contrats. Tous les accords peuvent finalement être expliquées sur la base du caractère raisonnable et l’équité. Dans certains cas, l’application de ces criteres exigent même que un’accord ne peut pas être pris littéralement, même dans les cas que de nouveaux accords ne sont pas en conflit avec une disposition légale impérative.

En savoir plus? Contactez Peter Bruns, advocaat ([e-mail])

Les particularités de la législation néerlandaise

 

Le droit civil hollandais a beaucoup en commun avec le droit civil français. Le Code Civil actuel (le “NBW”, la nouvelle code civile’) est une version modernisée de l’ancien Code Civil de 1838, qui à son tour remonte au Code Napoléon introduit aux Pays-Bas au cours de la Période Française. Les juristes considèrent les Pays-Bas, juridiquement, comme un pays de ‘droit roumain’, avec la France, la Belgique et le Luxembourg. Néanmoins, la loi néerlandaise a un certain nombre de caractéristiques différentes vis à vis la France. Dans mon blog je vais discuter régulièrement des elements du droit néerlandais et essayer de les expliquer d’un point de vue français.

(I)
La valeur de contrats oraux

Une différence frappante avec le droit français est que la formulation orale de contrats en droit néerlandais, a la meme valeur juridique comme des contrats écrits. Il ya d’innombrables exemples de procedures dans lesquelles des dommages ont été attribués aux créanciers a base des accords verbaux. Aujourd’hui, il est aussi la pratique commune néerlandaise de concluire les contrats écrits. Néanmoins, il est important de se rappeler que les conventions orales peuvent également etre valides devant un tribunal. Dans la pratique, souvent un contrat écrit est signé, mais pas par toutes les parties, ou il y a des différentes versions. Parfois, les contrats sont conclus par e-mail. Pour éviter les mauvaises surprises, il est important de rappeler que, des accords de droit néerlandais peuvent également être considerees valables, meme si elles ne sont pas ecrits.Peter Bruns, avocat
 En savoir plus? Envoyez-moi librement votre message. Courrier électronique: [e-mail]

Bienvenue sur mon blog

Pourquoi ce blog d’un hollandais pour un public francophone… et l’Institut Palamedes, c’est quoi? La raison est que j’ai l’impression que, aux yeux de beaucoup de Français, les Pays-Bas est une terre lointaine, comme les pays scandinaves, un “pays Nordique’. Cette image n’est pas correcte: Lille n’ est qu’ une heure en voiture de la frontière néerlandaise. La distance entre Paris et Lyon est plus grande que celle entre Paris et Amsterdam. Simultanément, il y a des liens culturelles tres profondes. La France a été, pendant des siècles, une source d’inspiration pour les artistes néerlandais tels que Vincent Van Gogh. Mais les Pays-Bas a également joué un rôle important comme refuge pour les penseurs français, tels que Descartes et autres. Jusqu’il y a environ un quarantaine d’années, la France était un grand exemple pour les Pays-Bas dans le sens culturel. Avec l’influence toujours plus envahissante de l’anglais, malheureusement, cette relation culturelle etroite a presque disparu, mais la France reste toujours la destination préférée de vacances pour les hollandais. Également pour beaucoup d’entreprises. Une exemple importante de coopération franco-hollandaise recente est celle d’Air France. Le but de mon blog est de promouvoir la connaissance des Pays-Bas et d’aider les francophones qui vivent dans notre pays et qui ont des questions juriques. L’Institut Palamedes veut vous aider. En premier lieu dans le domaine juridique, mais aussi en général.

Contact

Contact: [e-mail]