Heeft u ook zo genoten van het optreden van de FIFA in de Bavaria-kwestie? Gezellige jongens hoor van de FIFA. Nu de Franse voetballende miljonairs met filmster-status zijn afgedropen zijn ze in ieder geval bij onze opperzuiderburen weer ontnuchterd. Nu moet ons land nog even verliezen in de kwartfinale en we kunnen ook hier te lande straks weer over tot de orde van de dag, op de regering na dan, want die coalitievorming gaat nog wel even duren.
Het optreden van de FIFA in Zuid Afrika deed mij eerlijk gezegd een beetje denken aan de Belgen in het vroegere Belgisch Congo. Afrika als ultiem wingewest voor grote investeerders van buiten het continent die totaal geen interesse hebben in het welzijn van de plaatselijke bevolking, overgoten met een gemengde saus van mercantilisme en schijnoptimisme. Ach, nu ben ik wellicht wat al te cynisch, maar al die lof over de opkomst van Afrika is eigenlijk nogal hol. Nee, niet alleen omdat een blanke Zuidamerikaanse Shakira in een Kameroense taal het WK-liedje vertolkt, een houterig deuntje dat bijna zo slecht is als het Nederlandse Songfestivallied. Ook niet omdat ik een conservatieveling ben. Wel omdat in datzelfde vroegere Belgisch Congo nu al jaren een grote humanitaire ramp plaatsvindt. We hebben nu weer twee Congo’s nadat de naam Zaire werd verbannen dus noem ik het maar even ‘the battleground formerly known as Zaire”. Want de teller van de doden als gevolg van het voortslepende confict in de oostelijke regio van Congo staat nu op ongeveer 5,4 miljoen zielen in 12 jaar conflict. Het conflict in Rwanda is daarbij niet meegerekend, als men de conflictshaarden in Oeganda, Rwanda en Burundi op goede gronden erbij zou betrekken en tellend vanaf 1994, gaat het om in totaal wellicht zelfs 10 miljoen doden. Maar geen haan die daar naar kraait. En in Rwanda – ook een voormalig Belgisch gebied – staat de boel weer op springen. In 1994 bleef actie uit, en in 2010 eveneens, met als enig verschil dat de internationale media nu het zwijgen er geheel toedoen.
Congo is onlangs 50 jaar geworden en bij onze zuiderburen is het feest. Nou ja, het lijkt meer een zuippartij na een Afrikaanse begrafenis ter ere van de overledene. Om de ellende even te vergeten. En in overeenstemming met de zomerhit uit 2010 van de Belgisch-Rwandese zanger Stromae Alors on danse vier ik - gezien de staat van Afrika anno 2010- het dictatoriale FIFA-feest liever met een somber gemoed: http://www.youtube.com/watch?v=EiC1ZPbCe00
Maar is dat niet cynisch van mij? Om altijd weer met de slechts presterende regio van het Afrikaanse continent te komen? Ja, in zekere zin wel. Want er zijn wel degelijk tekenen dat het beter gaat met de economie van het continent als geheel. En ja, wij westeuropeanen hebben ons schandelijk gedragen tijdens de koloniale tijden. Tijdens het bekijken van de controversiele Italiaanse film ”Addio Africa” zag ik beelden van de Britse vossenjacht in Kenia met als vos een echte marathon-rennende Afrikaan. Het schuldgevoel daarover is terecht. Wie zoals de historicus Wesseling dan nog beweert dat het kolonialisme niet lang genoeg zou hebben geduurd, miskent het feit dat het kolonialisme niets te maken had met de verheffing van minder bedeelde volkeren in de wereld, maar vooral voortkwam uit de onderlinge competitie tussen Europese staten in de 19e eeuw. Opvallend is overigens dat filosofen en politieke denkers uit de 18e en 19e eeuw zwegen over de negatieve implicaties van het imperialisme zodra de Europese kusten aan de horizon verdwenen: van Adam Smith tot Marx, allen deden er het zwijgen toe zodra hun schoener of bark de warmere wateren van het zuiden aandeed. Die discepantie tussen de Europese idealen en de harde realiteit buitengaats wordt in Europa wellicht niet herkend; buiten Europa vormt het feit dat grondrechten tijdens de koloniale tijd een nogal beperkt geldingsrecht hadden een factor die steeds weer irritatie oproept buiten ons continent zodra Europa weer eens de universele pretenties van diezelfde waarden propageert.
Maar -terugkerend naar de vroeg 21e eeuw – wat nu al jaren in Oost Congo plaatsvindt is van een zodanig ernstige omvang dat deze humanitaire ramp niet genegeerd kan worden. 5,4 miljoen slachtoffers zijn al gevallen. Meer dan in Vietnam. Darfur is daarmee vergeleken een storm in een glas water. De gebeurtenissen in Joseph Conrads ”Heart of Darkness” zijn hiermee vergeleken een bonte avond van een korfbalvereniging. Maar wat moeten we dan doen? Misschien een mooie klus om te laten klaren door de FIFA? Die zijn toch zo goed georganiseerd, en ze hebben toch hart voor Afrika? Laat ze al die voetbal-miljarden naar dat gebied sturen en daarmee scholen, huizen, drinkwatervoorzieningen, wegen, zelfs universiteiten stichten. Misschien kan Oxfam hier eens over beginnen tijdens de G20 ter afwisseling van stokpaardjes als fair trade en het opheffen van handelsbelemmeringen, hoe goed bedoeld ook. Laat de voetballers van het Franse elftal daar in de Congo een potje spelen met de mensen, gratis en voor niks. Met Bavaria-meisjes erbij. En de vuvuzela’s. De doden kunnen het niet meer horen, de nog overlevenden (nu) nog wel. En wilt u weten welke acteur het conflict heeft geadopteerd? Ben Affleck. Heeft ie nog een grotere kluif in handen dan George Clooney die het met ”slechts” 300.000 doden in Darfur moet doen. En indien u Ben Affleck eens zien in een ‘real life’ drama zien klik dan op de onderstaande link. Alors on dance.
http://edition.cnn.com/2010/WORLD/africa/04/07/congo.affleck/index.html?iref=allsearch
